Waarom ik bij elk kunstwerk een verhaal schrijf - over betekenis, gevoel en herinnering

Wanneer mensen mijn werk bekijken, hoor ik vaak:

“Mooi… het voelt rustig.”

Of: “Ik weet niet waarom, maar dit raakt me.”

En soms volgt dan de vraag:

“Waar gaat het over?”

Dat is precies waarom ik bij elk werk een kort verhaal schrijf.

Niet om het beeld uit te leggen. Maar om een opening te maken. Voor gevoel. Voor herkenning. Voor herinnering.

Verhalen als verlengde van beeld

Mijn werk ontstaat intuïtief. Vaak groeit het uit een ervaring of een periode. Een reis, een seizoen, een bepaalde gemoedstoestand. Soms helder en groots, soms klein en bijna onzichtbaar.

Ik schilder met water, inkt en kleur. Laat ontstaan wat wil ontstaan.

En daarna kijk ik opnieuw. Wat zie ik? Waar doet het me aan denken? Wat blijft hangen?

Dan komen de woorden.

Een paar zinnen, zacht.

Niet als uitleg, maar als echo.

Zoals bij dit werk uit Zweedse Herinneringen:

“Geïnspireerd door het water van de Zweedse meren, waar elke beweging – hoe klein ook – zichtbaar wordt. Een lichte rimpeling kan het hele oppervlak veranderen. Net als in onszelf.”

Soms opent die ene zin iets.

Niet alleen voor mij, maar ook voor degene die kijkt.

Waarom ik blijf schrijven

De woorden zijn geen handleiding.Ze zijn een uitnodiging.

Om stil te staan.Om te voelen.Om misschien iets van jezelf te herkennen in wat je ziet.

Mijn werk is intuïtief, maar nooit willekeurig.En het verhaal dat erbij hoort, maakt het voor mij compleet.

Bekijk de collectie

Ontdek hier de collectie.

Lees de verhalen bij elk werk. Misschien raakt het aan iets van jou.

Ik ben benieuwd wat jij voelt, als je kijkt.